‘Invincible’ seizoen 2 keert terug naar het toppunt van episodische superheldenverhalen met een terugkeer die het wachten meer dan waard blijkt te zijn

Terwijl het Marvel Cinematic Universe probeert uit te vinden hoe het de steeds meer gebroken benadering van het vertellen van episodische verhalen kan herstellen, wordt het tweede seizoen van Onzichtbaar zal deze vrijdag 3 november weer op de schermen verschijnen om te beweren dat Prime Video misschien wel de bestemming is voor superhelden van het hoogste niveau op kleine schermen.

Originele shows zoals De jongensde onlangs vernieuwde spin-off Gen Ven Boots Riley is fenomenaal ongebruikelijk Ik ben een Maagd zijn allemaal immens populair gebleken omdat ze afwijken van de gevestigde stijlfiguren en attributen van het genre, waarbij Robert Kirkmans geanimeerde bewerking van zijn eigen stripboek comfortabel in één adem kan worden genoemd.

Het heeft lang geduurd – met de eerste reeks afleveringen die tussen maart en april 2021 werden uitgezonden – en als gevolg daarvan zijn de verwachtingen toegenomen. Het goede nieuws is dat de eerste vierdelige inzending van het tweede deel – en de overige vier zullen ergens volgend jaar vallen – de lat op elk niveau hoger legt om ervoor te zorgen dat Onoverwinnelijk zullen niet buiten het gesprek worden gelaten als het gaat om de beste stripboekeigenschappen die hun weg naar streaming hebben gevonden.

De Omni-Man van JK Simmon gaat verder waar seizoen 1 ophield en is nog steeds MIA nadat hij de atmosfeer in is gevlogen, waardoor Mark Grayson van Steven Yeun de stukken van zowel zijn persoonlijke leven als zijn misdaadbestrijdingsleven moet oppakken, wat onvermijdelijk een domino-effect heeft. dat rechtstreeks overgaat in de bogen van verschillende andere personages, waaronder Sandra Oh’s moeder Debbie en Zazie Beetz’s vriendin Amber om er maar twee te noemen.

De openingsscène gooit onmiddellijk de hele mythologie van Invincible op zijn kop, en het is voorbestemd om het publiek te overrompelen. Het creëert echter niet alleen een gloednieuwe hook die de rest van seizoen 2 zal informeren, maar het zou mogelijk niet alleen in toekomstige seizoenen kunnen spelen, maar ook in mogelijke spin-offs, uitbreidingen en alles daartussenin. Mark – en de schaduw die zijn vader achterlaat – blijft echter altijd het verhalende anker dat alles van begin tot eind bij elkaar houdt.

Alles moordenaar en geen opvuller is misschien een cliché, maar het is met een reden in het lexicon opgenomen en vat samen Onoverwinnelijk‘s terugkeer naar een tee. Zeker, er zijn momenten waarop de dingen langzamer gaan om karakter op te bouwen, de bogen te verdiepen en de dynamiek van zowel oud als nieuw te versterken, maar de eerste vier afleveringen van seizoen 2 zijn licht verteerbaar en bij uitstek eetbaar, vol met actuele en niet-zo-zo- subtiele reizen naar zowel het onderwaterkoninkrijk Atlantis als een stad die in alles behalve de naam Gotham is.

Helaas, en het is geen grote spoiler om dat te zeggen, speelt het multiversum ook een rol. Gezien de tijdsduur is dit vermoedelijk toeval Onoverwinnelijk is in ontwikkeling geweest na de initiële vernieuwing en hoe lang geleden het bronmateriaal voor het eerst werd gepubliceerd, maar wanneer zowel de MCU als de DCEU de neiging hebben om zo zwaar te leunen op het idee van vertakkende tijdlijnen en alternatieve realiteiten, is er weer een hit die zich bezighoudt met superheldeneigendom in het nieuwe favoriete speeltje van het medium komt aantoonbaar op het verkeerde moment.

Dat is niet te zeggen Onoverwinnelijk zullen het niet aanpakken met de stijl en het zelfvertrouwen dat we gewend zijn – en deze eerste vier afleveringen helpen een overtuigend argument te maken waarom – maar er is altijd het potentieel dat menig publiekslid met zijn ogen rolt en zucht: “Jeez, het multiversum weer?!?”

Papa-problemen zijn een ander veelgebruikt pad van gekostumeerde kappertjes, maar in dit geval is het gemakkelijk in te zien – en volledig gerechtvaardigd – waarom Mark zo op zijn hoede zou zijn om vergelijkingen met Omni-Man te verdienen, aangezien hij een genocidale maniak bleek te zijn die dreigde om de hele wereld in puin te leggen voordat ze op een beslist laffe manier vluchten. Hij is ongetwijfeld een superheld, het zit in zijn bloed, maar hoezeer hij het familiebedrijf ook volgt, er zijn altijd interne conflicten over de vraag of hij het wel of niet op de juiste manier doet.

Angstrom Levy van Sterling K. Brown wordt geïntroduceerd als de nieuwe grote slechterik, en hij heeft zowel een fascinerende reeks vaardigheden als een volkomen gerechtvaardigde reden om Mark tot zijn topdoelwit te maken, maar voor een episodische titel met een belachelijk met sterren bezaaide stemmencast – Van wie velen slechts opduiken voor een korte cameo of gastrol – de focus wijkt nooit af van de hoofdpersoon. Hij bevindt zich zowel figuurlijk als letterlijk in het middelpunt van de storm, en het is een verademing om zo’n uitgestrekte superheldensaga te zien die zijn lasergerichte benadering van de emotionele aspecten en menselijke kant handhaaft, ongeacht de A-lijst en talloze actiebeats. .

Als Onoverwinnelijk werd niet gerangschikt als een van de beste stripboekaanpassingen die in lange tijd op het kleine scherm zijn verschenen, maar als hij groter en beter dan ooit terugkeert voor seizoen 2, wordt het meteen in de mix gegooid. Het is een enorm universum, een universum dat nog nauwelijks is verkend, maar de grootste kracht ervan is dat de beproevingen en beproevingen van Mark Grayson nooit uit de schijnwerpers verdwijnen.