De ‘Vault’-tracks uit ‘1989 (Taylor’s Version)’, gerangschikt

Het album 1989 gemaakt Taylor Swift een megaster en een kracht om rekening mee te houden op het gebied van songwriting, die een meervoudig Grammy-winnende overgang markeerde van de volledig Amerikaanse countrylieveling van haar late tienerjaren en vroege twintiger jaren naar de visionaire alleskunner die ze uiteindelijk werd.

Het was cultureel gezien een enorm album, zowel qua inhoud als qua context, waarvan de verreikende invloed nu voelbaar is in de muziek geproduceerd door de nieuwe generatie artiesten als Sabrina Carpenter, Olivia Rodrigo en Gracie Abrams. Het zette Taylor Swift op de kaart op een manier die haar nog niet eerder was gelukt en maakte haar een jaar lang tot de meest spraakmakende beroemdheid in de media.

Om al deze redenen was er veel druk voor de heropname van 1989 om op te stijgen naar de erfenis van zijn oorspronkelijke tegenhanger, deze te eren en te bevorderen. Het was een album waar, in tegenstelling tot elk ander “Taylor’s Version”-album ervoor, het grootste deel van de wereld eerder naar had geluisterd en waar ze een mening over zouden hebben.

De heropnames van de originele setlist zijn altijd controversieel, waarbij het nostalgische deel van de fans aan elke kleine verandering vasthoudt en daar een hekel aan heeft. Het zijn echter de “Vault”-nummers die meestal de gegolfde veren gladstrijken en iedereen enthousiast maken.

Nu is nieuwe Taylor-muziek altijd geweldig, maar de vijf nieuw uitgebrachte nummers worden afgewezen 1989 in 2014 had niet echt de impact van Fearless (Taylor’s versie)van ‘Mr. Perfect in orde,” Rood (Taylor’s versie)‘All Too Well (10 Minutes Version)’, of zelfs Spreek nu (Taylor’s versie)‘Ik kan je zien’.

Alle vijf zijn klassieke Taylor-nummers met een geweldige opbouw en slimme teksten, maar hun productie en structuur voelen te vertrouwd aan – waarschijnlijk een bijproduct van het uitbrengen van zeven albums in drie jaar. Ze zijn allemaal goed, want als Taylor vasthoudt aan haar winnende formule, kan ze onmogelijk fout gaan, maar ze missen elke vorm van nieuwigheid. Toch zijn we altijd blij als we meer muziek hebben waar we de teksten op kunnen uitschreeuwen onder de douche of onderweg.

5. “Say Don’t Go” – Ben daar geweest en heb dat gedaan

Alle elementen van een goed Taylor Swift-nummer zijn op de een of andere manier terug te vinden in “Say Don’t Go (Taylor’s Version) (From The Vault)”, maar het is misschien wel het minst memorabele van het stel. Het nummer begint met de muzikant die zingt in haar altijd iconische lage bereik voordat het oppikt en versnelt, en climaxt in een vrolijk en, eerlijk gezegd, melodisch slecht refrein dat niet helemaal bij de rest van het nummer past. Tekstueel is het zoals altijd rijk, hoewel afhankelijk van veel idiomatische clichés die we in het verleden vaak in Taylor’s muziek hebben gehoord. Afgezien van de bekendheid en voorspelbaarheid is het nog steeds een verslavend liefdeslied zoals alleen Taylor kan schrijven.

4. “Nu dat we niet praten” — Kort, maar krachtig

Met 2 minuten en 32 seconden is “Now That We Don’t Talk (Taylor’s Version) (From the Vault)” verrassend kort voor een nummer van Taylor Swift, maar het doet zeker zijn werk. Sonisch en tekstueel doet het wederom denken aan de bruisende pop van 1989 En Middernachten, met klassieke Taylor-songwriting en Jack Antonoffs beproefde synth-heavy productie. De constructie werkt echter een stuk beter dan de vorige vermelding op deze lijst, omdat het soepel overgaat van diepe verzen naar een dromerig falsetrefrein, bekroond met een van sarcasme druipende staccato-outro die alle klappen uitdeelt.

3. “Suburban Legends” — Het voelt als sprankelende bomberjacks en overdreven gefilterde Instagram-selfies die rechtstreeks in je feed worden geplaatst

Het is begrijpelijk dat veel van deze kluisnummers, die in 2014 nog niet af waren, doordrenkt waren met het geluid van het nieuwste album van Taylor en Jack, Middernachten, zoals het duo ze al die jaren later voltooide. “Suburban Legends (Taylor’s Version) (From The Vault)” is als het liefdeskind van “Mastermind” uit 2022 en “New Romantics” uit 2014, maar dat refrein is puur 1989. Het vertellen van verhalen is mogelijk ook het meest interessant onder zijn kluisgenoten, aangezien de muzikant een Bonny en Clyde-achtige middelbare schoolromantiek beschrijft met het soort fantasierijke levendigheid dat je alleen kunt vinden in liedjes van Taylor Swift. Het einde voelt abrupt aan, maar we laten het toe.

2. “Is het nu voorbij?” — Het feit dat Taylor Swift en Harry Styles vroeger daten is eigenlijk krankzinnig

“Is It Over Now (Taylor’s Version) (From The Vault)” had gemakkelijk een single kunnen zijn. Ook al lijdt het aan dezelfde alledaagse kwalen als de rest van de kluistracks, dit boze break-up-nummer is zo meeslepend en energiek dat het nog steeds werkt. De vernietigende teksten doen denken aan andere brutale take-downs van geliefden uit het verleden, zoals ‘All Too Well’ en ‘Mr. Perfectly Fine” – het type dat schandalen veroorzaakt, platen verkoopt en toplijsten haalt. Fans lijken te denken dat deze over Harry Styles gaat, maar met een aflevering die zo losgeslagen is, kan iedereen de tekst naar die brug schreeuwen en het in zijn botten voelen. Echt, dat is de magie van de muziek van Taylor Swift, en dit juweeltje is daar een goed voorbeeld van.

1. “”Slet!”” — Zou in de Tumblr-biografie van elk meisje terecht zijn gekomen

Niemand schrijft zo’n verliefd nummer als Taylor Swift. Deze is majestueus en aanstekelijk en terwijl de tekst spreekt over aangeschoten worden, voel jij je ook een beetje dronken van de psychedelische productie terwijl je luistert. De teksten klinken niet alsof ze uit een onvoltooid nummer komen met ‘zo jong zijn is kunst’ en ‘als ze me een ‘slet!’ je weet dat het misschien de moeite waard is voor een keer’, die opvalt als een van de meest aangrijpende boeken die uit Taylor’s opmerkelijk krachtige penspel voortkomen.

Opvallend is ook het subtiele commentaar over de manier waarop Taylor in die tijd altijd door de media werd aangevallen als ze een nieuw vriendje terug kreeg, terwijl de mannen zelden hetzelfde lot zouden ondergaan. Ze onderzocht dezelfde onderwerpen in het carrièrebepalende ‘Blank Space’, en hoewel ze heeft toegegeven dat ze moest kiezen tussen dat en ‘Slut!’ voor het album uit 2014 voelen we ons gezegend dat we nu beide krijgen.