Sprekergevecht in het Huis van Afgevaardigden: de echte reden waarom Kevin McCarthy nog steeds niet is vervangen

De Republikeinse machtsstrijd in het Huis van Afgevaardigden sinds de afzetting van voorzitter Kevin McCarthy twee weken geleden leidt niet zozeer tot disfunctioneren als wel tot het blootleggen van disfunctioneren.

De afgelopen tien maanden zijn er vreemde coalities opgebouwd en uiteengevallen, zijn er kandidaten opgestaan ​​en gevallen, en zijn particuliere vijandigheden in de publieke opinie terechtgekomen. Hoewel de traditionele mediapers in DC heeft bewezen niet in staat te zijn om het bovenstaande uit te leggen (zie: de beschrijving van de ‘hard-rechtse coalitie’ van afgevaardigden Matt Gaetz, Nancy Mace en Ken Buck), heeft het gekibbel duidelijk gemaakt hoe verscheurd de De Republikeinse Partij is dat echt.

De Grand Old Party (GOP) heeft lange tijd geleden onder een verkeerde afstemming met haar donorklasse en leiderschap, die totaal andere prioriteiten hanteerde dan haar kiezers en feitelijk conservatieve leden. De wanverhouding wordt al tientallen jaren gestaag groter, maar nu sommige leden de Republikeinen openlijk oproepen om zich bij de Democraten aan te sluiten alleen maar om de geldstroom op gang te houden, is het duidelijk dat de ruggengraat gebroken is.

JORDANIË DOOR HOUSE GOP ALS SPREKER GENOMINEERD NA MISLUKT DERDE STEMMING

Deze leden hebben zojuist met succes de campagne van vertegenwoordiger Jim Jordan voor het voorzitterschap van het Huis van Afgevaardigden ontspoord. Jordan was al meer dan tien jaar een vaste waarde in conservatieve kringen en was in 2015 medeoprichter van de conservatieve House Freedom Caucus, twee jaar nadat de Republikeinse leiders de ooit conservatieve Republikeinse Studiesconferentie hadden gecoöpteerd. Toen toenmalig voorzitter John Boehner de conservatieven uit zijn heersende coalitie verdreef, sloot Jordan zich aan bij een succesvolle poging om de partijleider af te zetten.

Sinds die strijdlustige beginjaren is hij echter een teamspeler geworden met de leiding van het Huis van Afgevaardigden, waardoor hij een hoge positie in de Oversight Committee heeft verworven toen de Democraten de meerderheid hadden, en uiteindelijk het voorzitterschap van de machtige Judiciary Committee binnenhaalde. Hij werd een bondgenoot van voormalig voorzitter Kevin McCarthy, die in staat was de touwtjes in handen te houden bij conservatieve leden van de Republikeinse conferentie, terwijl hij productieve relaties onderhield met de leiders van het Huis van Afgevaardigden.

Dat is de reden waarom McCarthy Jordan vrijdag publiekelijk steunde in een toespraak om de baan aan te nemen waarvan hij was afgezet. Toch was zelfs die stap niet genoeg voor de pakweg twintig Republikeinen die het voorzitterschap van Jordanië blokkeerden. Terwijl sommigen eenvoudigweg wrok koesterden over persoonlijkheden en veldslagen uit het verleden, was de bredere reden de vriendelijkheid van Jordanië tegenover Republikeins rechts. Zou hij het geld voor het establishment aan het rollen hebben gehouden, of zou het voor de toe-eigeners moeilijk zijn gebleken om hem te controleren?

KANDIDATEN VOOR MEERDERE HUISSPREKER KOMEN NA HET MISLUKT BOD VAN JORDAN ALS GOP VAN PLANNEN OM MAANDAG OPNIEUW SAMEN TE KOMEN

Hoewel de woede over het ondermijnen van de kandidaat-voorzitter van afgevaardigde Steve Scalise duidelijk was, waren de ware belangen van deze Republikeinen van het establishment (en de belangrijkste donoren, die hun zorgen delen) duidelijk in de krantenkoppen te zien. Van Reuters: “De Amerikaanse Republikeinse spreker, kandidaat Jordan, staat bekend als de hulpscepticus voor Oekraïne.” En van Bloomberg: “Het gebrek aan banden van Jordanië met de zakenwereld maakt lobbyisten nerveus.” In Washington in 2023 vormen deze twijfels een zwarte vlek, die de wensen van echte Republikeinse kiezers verdoemt.

En voor alle duidelijkheid: sinds het drama over de vervanging van McCarthy twee weken geleden begon, hebben de Republikeinse kiezers hun wensen kenbaar gemaakt. In de dagen na de benoeming van Jordanië door de Republikeinse conferentie stroomden donaties van kleine dollars in de Republikeinse schatkist, net zoals boze telefoontjes en e-mails de kantoren binnenstroomden van de Republikeinen die tegen hem stemden.

Die Republikeinen jammerden over ‘intimidatie’ en oefenden intern druk uit op Jordanië om de aanslagen te veroordelen, alsof hij gemene sms’jes en telefoontjes naar hun kantoren opdracht gaf van willekeurige Amerikanen (hij stemde toe en veroordeelde de aanslagen). Die Republikeinen weigerden hun standpunt over Jordanië te veranderen en stelden een deal voor om tot het einde van het jaar een ‘spreker tempore’ te hebben. Kortom: ze hebben liever dat het voorzitterschap vacant blijft dan Jordanië te kiezen; ze zouden liever het Congres breken dan iemand naar een hoger niveau tillen waarvan ze niet zeker weten dat ze hem kunnen controleren. Ze zijn van mening dat geld voor Oekraïne en andere ‘business-as-usual’ zaken permanente institutionele schade waard zijn.

WAAROM JORDAN DE LUIDSPREKERHAMER NIET KON GRIJPEN NA DRIE MISLUKT STEMMINGEN

En laat je niet misleiden: het tempore van een luidspreker is allesbehalve tempore. In ons gefragmenteerde systeem, waar de wetgevende macht regelrecht heeft geweigerd haar basistaken te vervullen, kunnen tijdelijke patches permanent worden. Dat is de reden waarom het Congres al 27 jaar lang voortdurende resoluties en omnibussen heeft aangenomen in plaats van echte begrotingen. Dat is de reden waarom, in een partij die ideologisch zo uiteenlopend is als de Republikeinse partij, een spreker tempore die alle macht van een spreker uitoefent, een standaardtarief zou kunnen worden.

“In welk ander land dan ook zouden Joe Biden en ik niet in dezelfde partij zitten”, merkte de extreemlinkse Democratische Rep. Alexandria Ocasio Cortez uit New York op in een interview in januari 2020. “Maar in Amerika zijn we dat wel.”

Hetzelfde geldt voor de conservatieve vleugel van de Republikeinse Partij, en de Republikeinse toe-eigeners tegenover hen. Terwijl donoren van kleine dollars en populistische kandidaten de traditionele partijmacht blijven verdringen, zullen deze schisma’s alleen maar blijven groeien.

KLIK HIER VOOR MEER FOX NIEUWS ADVIES

Denkt iemand dat 2023 het laatste jaar zal zijn waarin politici in Washington, of ze nu Republikeins of Democraat zijn, het niet eens worden over een spreker? Dat dit de laatste keer zal zijn dat DC de wetgever negeert die de kiezers graag de leiding willen zien? De laatste keer dat Washington in de verleiding komt om een ​​pleister op krakend glas te plakken? Waarom het stuur overnemen, als de automatische piloot het geld naar speciale belangen laat stromen?

Daarin ligt de prikkel om het Huis voor onbepaalde tijd in handen te geven van een tijdelijke Republikeinse leider.

Zeker, er is zoete wraak op de vijanden van Scalise, en ja, vertegenwoordiger Matt Gaetz, R-Fla., wordt een overwinning ontzegd, maar wat nog belangrijker is: toe-eigeners aan beide kanten van het gangpad winnen altijd als niemand de controle overneemt. Dingen als het opnieuw autoriseren van defensie, voortdurende resoluties en omnibussen gedijen op zwak leiderschap. Maar de strijd tegen abortus, illegale immigratie en eeuwige financiering van buitenlandse oorlogen? De gevechten die de Republikeinse basis eigenlijk gestreden wil zien? Onder een tijdelijke leider zullen dit nooit prioriteiten zijn.

In de eerste plaats komt een uitgehold sprekersschap ten goede aan de politici die de goede tijden voor hun donoren willen voortzetten, en verlamt het de mannen en vrouwen die naar Washington zijn gekomen om een ​​verschil te maken.

KLIK HIER OM DE FOX NEWS-APP TE DOWNLOADEN

Dat is de reden waarom zoveel Republikeinse en Democratische politici willen dat dit gebeurt en bereid zijn de instelling van het Huis van Afgevaardigden te beschadigen om dit te bewerkstelligen.

Deze strijd om de volgende voorzitter van het Republikeinse Huis veroorzaakt niet het disfunctioneren, het legt het disfunctioneren – en zijn loyale beschermheren – bloot.

KLIK HIER VOOR MEER VAN CHRISTOPHER BEDFORD