Archeologen verbijsterd door ontrafeling van 800 jaar oude Mayatekst | Wetenschap | Nieuws

De Dresden Codex is het oudste nog bestaande boek uit de periode van de Maya-beschaving en wordt beschouwd als het oudste nog bestaande manuscript uit Amerika.

Oorspronkelijk dacht men dat de Codex dateerde uit de 11e of 12e eeuw, maar in 2018 werd bewezen dat de Codex in feite ongeveer een eeuw ouder was.

Het is een van de meest bijzondere manuscripten in zijn soort en bevat enorme astronomische tabellen met een uitzonderlijke nauwkeurigheid die nergens anders in de geschiedenis te vinden zijn.

Het boek ging honderden jaren verloren en werd op een gegeven moment vanuit Yucatán, Mexico, naar Europa gebracht, waar het pas in de Tweede Wereldoorlog werd gevonden in een ondergelopen kelder in de stad Dresden, vandaar de naam.

Toch bleef de Codex decennia lang een mysterie, en vormden de gedetailleerde en diepgaande hiërogliefen een barrière voor ieder begrip – totdat een Russische epigraaf er honderden jaren later in slaagde de code te kraken.

Het mysterie, en hoe het uiteindelijk werd begrepen, werd onderzocht in Amazon Prime’s “Secrets of Archaeology”.

Zoals de verteller van de documentaire uitlegde: ‘Mayaboeken waren gemaakt van vijgenboomschors, gevouwen als een accordeon. Hoewel iedereen kon leren schrijven, mochten alleen priesters boeken samenstellen en heilige geschriften lezen.

“De grootste moeilijkheid bij het ontcijferen van het Maya-schrift ligt in het interpreteren van de hiërogliefen, aangezien ze gebaseerd zijn op een systeem dat ideografische en fonetische elementen combineert.”

Ze voegden eraan toe: “Het is een ingewikkeld systeem dat uiteindelijk werd ontrafeld door de Russische epigrafist Yuri Knorozov, die de eerste Maya-grammatica schreef die in 1950 werd gepubliceerd.”

De heer Knorozov kraakte de code op basis van een systeem dat was afgeleid van het De Landa-alfabet, een correspondentie van Spaanse letters en glyphs geschreven in het pre-Columbiaanse Maya-schrift.

Zijn werk werd enkele jaren later, in de jaren tachtig, gevolgd door dat van andere geleerden, die ontdekten dat de Codex nauwkeurige astronomische tabellen bevatte.

Gedetailleerde Venus- en maantabellen sierden het boek, waarbij de eerste correleerde met de bewegingen van Venus, de laatste in lijn met verduisteringen in de geschiedenis.

De Codex bevatte ook rituele schema’s en toonde een cyclus van een 260-daagse rituele kalender van enkele van de belangrijkste gebeurtenissen in de Maya-samenleving.

Er werd op soortgelijke wijze informatie gegeven over hun tradities van de nieuwjaarsceremonie, waarbij 134 keer werd verwezen naar Chaac, de regengod.

De Dresden Codex kan worden bezocht in het museum van de Saksische Staatsbibliotheek, hoewel er wel afspraken moeten worden gemaakt zodat de beveiliging u kan vergezellen om het manuscript te bekijken.

Als alternatief kunt u het hele boek hier online bekijken.