‘The Witcher’ seizoen 3 deel 1 is niet perfect, maar het is een goede start voor de afscheidstournee van Henry Cavill

Afbeelding via Netflix

Het maakt in het geheel niet uit of seizoen 3 van of niet De hekser bleek de beste of slechtste van de show te zijn; het wordt altijd een bitterzoete ervaring voor fans, wetende dat het de laatste keer is dat ze Henry Cavill als Geralt of Rivia zullen zien.

Het besluit van de acteur om te vertrekken een mokerslag noemen zou het dramatisch onderschatten, maar dat was slechts een druppel op een gloeiende plaat in vergelijking met de terugslag na de aankondiging dat Liam Hemsworth was opgeroepen als zijn vervanger. Met dat in gedachten werd de druk op een reeds belegerd creatief team gestapeld om de goederen te leveren, en het moet gezegd worden dat de eerste helft van Cavill’s zwanenzang op verschillende punten stijgt in termen van verhaal, reikwijdte, schaal en spektakel. maar er is één groot probleem.

De beslissing van Netflix om zoveel van zijn grootste shows op te splitsen in ‘volumes’ is op zijn zachtst gezegd razend, en het is moeilijk om er volledig in te investeren De hekser‘s laatste reeks afleveringen wetende dat het niet de bedoeling heeft een volledig verhaal te vertellen. Het is zeker een boeiende, maar zelfs het cliffhanger-moment dat een streep trekt onder het vijfde en laatste hoofdstuk in Deel 1 zal de fandom zeker laten spuwen terwijl ze wachten op de conclusie.

Seizoen 3 opent met een knal en crasht bijna recht door het kijkglas om Geralt opnieuw te introduceren met een klassiek heldenschot, en het zal je niet verbazen dat het eerste woord dat uit zijn mond komt ‘Hm’ is. Van daaruit decimeert hij een malafide bende indringers op een gelikte en stijlvolle manier, en herinnert hij iedereen eraan De hekser is een prachtig ontworpen show als het niet aan alle kanten wordt gehavend door kijkers die boos zijn over de inkomende veranderingen.

Vanaf daar verdubbelt het verhaal het terugkerende thema van gevonden familie, waarbij Geralt nog steeds optreedt als de liefhebbende (althans voor hem) surrogaatvader van Freya Allen’s Ciri, terwijl Anya Chalotra’s Yennefer vonken blijft genereren tegenover Cavill als de aan / uit zullen ze wel/niet doorgaan. Geralt en Ciri waren misschien de belangrijkste drijvende krachten achter seizoen 2, maar deze keer is Yennefer aan de beurt en ze heeft genoeg op haar bord om mee om te gaan.

Er zijn verschillende zwaargewicht dramatische scènes tussen het paar waarin ze hun emotionele kaarten op tafel zien leggen, maar er is ook de onvermijdelijke breuk en verzoening die ontstaat wanneer Ciri besluit dat ze misschien niet beter af is om in haar eentje te vertrekken terwijl iedereen over de hele wereld Continent is vastbesloten haar in bezit te nemen voor hun eigen snode middelen.

Joey Batey’s Jaskier wordt ook meegesleurd voor de rit – slechts gedeeltelijk tegen zijn wil – om het leeuwendeel van de komische verlichting te bieden, maar zijn voorliefde voor het bedekken van alles en nog wat dat beweegt, krijgt een echte boog in seizoen 3, waarbij de acteur geniet van de mogelijkheid om meer te doen dan alleen reageren op de mensen om hem heen en af ​​en toe een paar deuntjes uitbrengen.

Dat gezegd hebbende, wordt de formule na een tijdje repetitief. Geralt, Yennefer en Ciri zijn het erover eens dat ze veel beter af zijn als ze bij elkaar blijven, maar doen meteen precies het tegenovergestelde, komen in de problemen en worden uiteindelijk herenigd. Het is misschien wel de meest videogame-achtige De hekser ooit heeft gevoeld, met tal van sidequests en snelle reismomenten die opduiken terwijl het trio hetzelfde doel probeert te bereiken – zij het op hun eigen op maat gemaakte manier.

Sam Woolfs vuurmagiër Rience veroorzaakt nog steeds problemen, Yennefer neemt Ciri mee naar Aretuza om haar training voort te zetten, Geralt weigert partij te kiezen in een dreigend conflict, Graham McTavish’s Redaanse intrigant Dijkstra blijft volharden in zijn gebruikelijke trucs terwijl hij samenspant met Cassie Clare’s tovenares Phillipa Eilhart, die geen tekort aan subplots biedt voor de bende om mee te kampen.

Dan hebben we het nog niet eens over het voortdurende verlangen van Radovid van Hugh Skinner om te proberen zijn morele kompas onder controle te houden, terwijl Tissaia van MyAnna Buring meer filmtijd krijgt vanwege haar quasi-verzoening met Yennefer en wat het allemaal betekent in een grotere focus. naar het vasteland, evenals de achterbakse Cahir van Eamon Farren die beide kanten speelt in een ambitieuze truc die Robbie Amell en wat dan ook zijn accent zou moeten zijn als guerrilla-elf Gallatin.

Kortom, er is veel aan de hand, en dat komt nauwelijks aan de oppervlakte van de verschillende machinaties die spelen. Als je de eerste twee seizoenen van De hekser voorafgaand aan de derde, dan is het misschien de moeite waard om aan te bevelen, met als enig doel te proberen bij te houden wie momenteel verbonden is met wie en waarom, hoewel zelfs dat in een oogwenk kan veranderen.

Er is ook de dreigende dreiging van de Wild Hunt om mee te kampen, evenals het overkoepelende verhaal over de White Flame dat aan het einde van seizoen 2 werd geplaagd, maar het belangrijkste probleem met De hekser in tweeën worden gesplitst, is dat het allemaal opzet is en geen uitbetaling. Er zijn talloze ontroerende stukken op het bord, en hoe fascinerend en intrigerend ze ook geïsoleerd mogen zijn, niet één keer in vijf uur televisie voelt het alsof een van hen zelfs maar in de buurt komt van een oplossing.

Het is weliswaar moeilijk om een ​​oordeel te vellen over een heel seizoen wanneer Netflix actief 50 procent ervan voor zijn publiek achterhoudt, maar als we kunnen concluderen dat het overdreven vertrouwen in de eerste helft op verklarende interacties en enorme hoeveelheden politiek manoeuvreren wordt onderbroken door korte uitbarstingen van glorieus gewelddadig bloedbad is gewoon de basis leggen voor een rugstrekking waardoor Cavill letterlijk uit zijn dak kan gaan door al zijn verhaallijnen met een open einde op een geschikte en bevredigende manier af te sluiten, dan maakt seizoen 3 als geheel een goede kans om te worden De hekser‘s finest hour.

De laatste aflevering neemt zelfs de klassieker over Rashomon verteltechniek met groot effect, waarbij een feest (compleet met dansende Geralt!) Als achtergrond wordt gebruikt voor wat in feite een informatiedump van 60 minuten is, maar het werkt vanwege de manier waarop het wordt behandeld. Dat gevoel zou gemakkelijk van toepassing kunnen zijn op seizoen 3 als geheel, net zo irritant als wetende dat er nog een maand te gaan is voordat die antwoorden worden gegeven.

Over de auteur

Scott Campbell

Nieuws, recensies, interviews. Om Keanu Reeves te parafraseren; Woorden. Veel woorden.