Oude Egypte doorbraak na ‘valse deur’ naar ‘Underworld’ ontdekt in graf | Wetenschap | Nieuws

Duat is wat de oude Egyptenaren hun ‘onderwereld’ noemden, een plek buiten de ervaren wereld waar mensen naar het hiernamaals trokken.

Het was toen een centraal levensprincipe en speelde een cruciale rol in de manier waarop mensen ervoor kozen om te leven.

Egyptenaren geloofden dat nadat je stierf je geest door Duat ging om Osiris, de dode koning van de onderwereld, te bereiken.

Een van de belangrijkste dingen die mensen konden doen om deze plek te bereiken, was een goede graftombe en mummificatie.

Niet alleen de locatie en het begrafenisproces beschermden je ziel, maar ook belangrijke relikwieën, items die vaak naast de doden in hun graven werden begraven.

Toetanchamon is hier misschien wel het beste voorbeeld van. Zijn graf bleek meer dan 5.000 voorwerpen te bevatten, waaronder gemummificeerde overblijfselen van zijn voortijdig overleden dochters.

Elk relikwie en item zou een specifieke betekenis en rol spelen tijdens de reis naar Duat: als hij zijn overleden dochters bij zich had, zou het hem volgens de oude Egyptenaren hebben geholpen om boze geesten en demonen te bestrijden.

Vorig jaar ontdekte een team van egyptologen – onder leiding van Ahmed Zikry – een “zeldzame” tombe uit het Oude Koninkrijk met een opwindende deur naar wat volgens hen de onderwereld symboliseerde die erin was gevonden.

Het werd gedocumenteerd in de documentaire van het Smithsonian Channel, ‘Tomb Hunters: Tomb of the Pyramid Judge’, in een op zichzelf staande clip op YouTube met de titel ‘Fascinating Structure Inside Ancient Tomb:’False Door’ to the Underworld’.

Het oude koninkrijk was een veelomvattende periode in de Egyptische geschiedenis, daterend van ongeveer 2649 tot 2130 voor Christus.

Vóór de ontdekking van het graf waren veel van de bevindingen van het team afkomstig uit later in de geschiedenis van Egypte.

Toen ze het team binnenkwamen, vonden ze perfect bewaard gebleven inscripties die op een van de muren waren geschilderd, waarbij een van de onderzoekers opmerkte “hoe mooi” het kunstwerk was.

Ze voegden eraan toe: “Kijk eens hoe vers dit is! Alsof de artiest het vandaag net heeft afgemaakt. Eerlijk gezegd, dit is geweldig.”

De inscripties waren in het midden van het graf geplaatst – een hint naar hun betekenis – en bedekten een soort paneel dat een “valse deur” werd genoemd. Zoals de verteller van de documentaire opmerkte: “[It’s] een magische poort naar het hiernamaals”.

Om de ziel, bekend als Ba, naar het hiernamaals te laten gaan en uiteindelijk terug te keren, geloofden de Egyptenaren dat er een portaal nodig was. Dit portaal zou reizen tussen de twee werelden mogelijk maken.

Aliaa Ismail, een egyptoloog, vertelde de documentaire: “Een valse deur is erg belangrijk, het was waar de Ba zich tussen het rijk kon verplaatsen. Het is de poort naar vrijheid.”

De hoogwaardige versieringen van de deuren gaven de status en essentie van de eigenaar weer, zoals mevrouw Ismail uitlegde: “Het zou de titels, naam en afbeelding van de persoon hebben – alles over die persoon dat ze in die kleine ruimte zouden kunnen proppen. “

Na veel werk kon de heer Zikry de identiteit van de eigenaar van het graf achterhalen. Verschillende afbeeldingen die op de deur waren geschilderd – waaronder een portret van een dochter die zich vastklampte aan de kleren van haar moeder – toonden Pinimos, de naam van de man, naast zijn vrouw en kinderen.

Een titel onthulde zijn status in het oude koninkrijk, aangezien hij wordt genoemd als een koninklijke kennis.

Mevrouw Ismail legde uit: “De titel ‘koninklijke kennis’ werd zeker gebruikt voor iemand die dicht bij de koning stond, iemand die uit de naaste kring van de koning zou zijn gekomen, dus het zou een adviseur zijn geweest, een minister, een zeer hooggeplaatste overheidsambtenaar.”

Terug in het oude koninkrijk hadden farao’s absolute macht en in wezen onbeperkte rijkdom. Het waren essentiële verbindingen in het hiernamaals.

“Iedereen wilde in deze tijd dicht bij de koning zijn”, zei Zikry.

“Toen hij in het graf schreef dat de koning mij kent, is het voor hem als een paspoort om gemakkelijk in de tweede te komen.