NASA bereidt zich voor op ‘internetapocalyps’ terwijl sonde nieuwe informatie levert | Wetenschap | Nieuws

NASA’s Parker Solar Probe (PSP) begon aan een baanbrekende missie en reisde voor het eerst met succes door zonnewinden in de ruimte.

Het doel? Om te voorkomen dat de dreigende geladen deeltjes de internetsignalen op planeet Aarde verstoren.

Wetenschappers waarschuwen al lang voor de mogelijke nadelige effecten van een zonnestorm, vaak een “internetapocalyps” genoemd.

Ze schatten dat een dergelijke gebeurtenis in de komende 10 jaar zou kunnen plaatsvinden en de infrastructuur zou belemmeren die internetproviders vervoert.

PSP is vijf jaar geleden gelanceerd en heeft een traject gevolgd dat hem tergend dicht bij het oppervlak van de zon bracht – de plaats waar zonnewind wordt opgewekt.

De winden bestaan ​​uit stromen van geladen deeltjes die uit de buitenste atmosfeer van de zon stralen, ook wel de corona genoemd.

Hoewel de omstandigheden zo dicht bij de zon extreem waren, slaagde de PSP erin cruciaal inzicht te verwerven in hoe de zon en zijn deeltjes werken.

Experts zijn van mening dat zo’n zonnestorm kan leiden tot het verlies van internettoegang voor maanden of zelfs jaren.

Een studie uit 2021, uitgevoerd door de Universiteit van Californië, vond een kans van 12 procent dat er in het volgende decennium een ​​catastrofale maandenlange verstoring zou kunnen optreden.

In het licht van de succesvolle missie merkte professor Stuart Bale, de hoofdauteur van de studie en verbonden aan de California University in de Verenigde Staten, op waarom het zo belangrijk was om precies te begrijpen hoe zonnewinden werken.

In een tijdschriftkrant zei hij: “Winden dragen veel informatie van de zon naar de aarde. Het begrijpen van het mechanisme achter de zonnewind is om praktische redenen op aarde dus belangrijk.

“Dat zal van invloed zijn op ons vermogen om te begrijpen hoe de zon energie vrijgeeft en geomagnetische stormen veroorzaakt – die een bedreiging vormen voor onze communicatienetwerken.”

Het team van wetenschappers dat de door de PSP verzamelde gegevens observeerde, beschreef wat ze vonden als “het zien van waterstralen die uit een douchekop komen door de waterstraal die je in het gezicht raakt”.

De bevindingen hielpen bij het identificeren van een fenomeen dat bekend staat als “supergranulatiestromen” in coronale gaten, waar magnetische velden ontstaan.

Aangenomen wordt dat deze regio’s dienen als het nulpunt voor snelle zonnewinden en dat ze tijdens rustige periodes typisch aan de polen van de zon te vinden zijn. Ze hebben geen directe invloed op de aarde.

Maar tijdens de actieve fase van de zon om de 11 jaar, net als het magnetische veld van de vuurbal omslaat, verschijnen de gaten over het oppervlak en genereren ze uitbarstingen van zonnewinden. Deze winden zijn dan rechtstreeks op de aarde gericht.

Alle inzichten die uit de sonde zijn verkregen, zijn gepubliceerd in een paper in het tijdschrift Nature.

De onderzoekers zeggen dat ze zullen helpen bij het voorspellen van zonnestormen in de toekomst, die niet alleen aurora’s produceren, maar ook die de capaciteit hebben om satellieten en elektriciteitsnetten te verstoren.

Uit de studie bleek ook dat coronale gaten effectief werken als douchekoppen. Jets komen voort uit heldere plekken waar magnetische veldlijnen in en uit het oppervlak van de zon lopen.

Wanneer magnetische velden zich tegenover deze trechters bevinden – die wel 30.000 kilometer breed en lang kunnen zijn – breken ze soms en verbinden ze zich, waardoor geladen deeltjes van de zon worden weggeduwd.

Prof Bale legde uit: “De fotosfeer is bedekt met convectiecellen, zoals in een kokende pot water, en de convectiestroom op grotere schaal wordt supergranulatie genoemd.

“Waar deze supergranulatiecellen elkaar ontmoeten en naar beneden gaan, slepen ze het magnetische veld op hun pad naar dit soort neerwaartse trechter. Het magnetische veld wordt daar erg geïntensiveerd omdat het gewoon vastloopt.

“Het is een soort bolletje magnetisch veld dat in een afvoer terechtkomt. En de ruimtelijke scheiding van die kleine afvoeren, die trechters, is wat we nu zien met gegevens van zonnesondes.”