Wat gebeurde er met Tracy Chapman, de originele zanger van ‘Fast Car’, terwijl de cover van Luke Combs de hitlijsten beklimt?

via Getty Images

Tracy Chapman’s doorbraaksingle “Fast Car” uit 1988 is een van de beste nummers ooit geschreven.

De zachtaardige gitaarhook die al tientallen jaren op radiostations te horen is, heeft nog geen centimeter van zijn melancholie verloren. Evenzo verpletteren de teksten ons nog steeds wanneer we ze horen, en vertellen ze een volledig gerealiseerd verhaal over een vrouw die werkt om haar zieke, alcoholische vader te ondersteunen nadat haar moeder hen in de steek heeft gelaten. Dan verlaat de vrouw de stad met een nieuwe vlam, om later in een vergelijkbare positie terecht te komen met een echtgenoot die de hele nacht buiten blijft drinken terwijl ze hun kinderen onderhoudt met een andere doodlopende baan. Dit alles wordt overgebracht met minder woorden dan zelfs Hemingway zou gebruiken – en wordt gebracht met soulvolle zang en ingetogen instrumentatie.

Het nummer beleeft tegenwoordig een behoorlijke comeback, aangezien countryartiest Luke Combs een cover heeft uitgebracht die onlangs de piekpositie van het origineel in de Billboard Hot 100 overtrof, per Gevolg van geluid. Het is een goede cover en een steun voor Combs om de gevreesde geslachtsverandering te vermijden die veel artiesten niet kunnen weerstaan ​​bij het maken van een cover: Combs vertelt het nummer nog steeds als een vrouw, en de countryzanger beheert een authentieke wanhoop vergelijkbaar met die van Chapman wanneer hij brengt het refrein ging naar huis met “Ik had het gevoel dat ik iemand kon zijn, iemand kon zijn.”

Door het recente succes van Combs vragen veel mensen zich af wat er met de oorspronkelijke artiest is gebeurd. Chapman heeft sinds 2008 geen studioalbum meer uitgebracht Onze mooie toekomst. En aangezien ze een sterke scheiding handhaaft tussen haar persoonlijke en professionele leven (niet verwonderlijk, Chapman is niet op sociale media), valt er weinig te vertellen buiten haar korte optreden in 2020 in een vooraf opgenomen optreden op Laat op de avond met Seth Meyers. Daar zong ze ‘Talkin’ bout a Revolution’ aan de vooravond van de presidentsverkiezingen.

Daarnaast staat Chapman bekend als een sociale en politieke activist. In een interview met NPR in 2008 zei ze:

“Ik ben benaderd door veel organisaties en veel mensen die willen dat ik hun verschillende liefdadigheidsinspanningen op de een of andere manier steun. En ik kijk naar die verzoeken en ik probeer eigenlijk te doen wat ik kan. En ik heb bepaalde belangen van mezelf, over het algemeen een belang in mensenrechten.”

Het laatste nieuws dat we hebben is van april van dit jaar, toen het Zuid-Afrikaanse voorzitterschap Chapman zijn nationale Orde van de Metgezellen van OR Tambo in zilver schonk. Volgens een aankondiging erkent de eer “eminente buitenlanders voor vriendschap getoond aan Zuid-Afrika. Het is daarom een ​​Orde van vrede, samenwerking en actieve uiting van solidariteit en steun.” In het bijzonder erkende het Zuid-Afrikaanse voorzitterschap Chapman “voor haar bijdrage aan de strijd voor vrijheid door deel te nemen aan pogingen om Nelson Mandela te bevrijden en het bewustzijn van mensenrechtenschendingen wereldwijd te vergroten.”

Het is hartverwarmend om te weten dat een jonge vrouw die berooid opgroeide in Cleveland, Ohio, inmiddels haar stem heeft laten horen en bevestigen op alle continenten. Zelfs als Chapman niet nog een album uitbrengt, zullen we nog steeds aan haar torenhoge voorbeeld denken elke keer dat we die bekende woorden horen: wees iemand.

Over de auteur

Matt Wayt

Matt woont in Hollywood en schrijft graag over kunst en het bedrijf dat het probeert om zeep te helpen. Hij houdt van Tsukamoto en Roger Rabbit en vindt snelle zooms in CG-opnamen smakeloos.