Als je een hardcore Starship Troopers-fan bent, is de kans groot dat ik al met je heb gediend in de frontlinie van Valaka in de begindagen van Starship Troopers: Extermination’s early access-lancering. Voor degenen onder ons die weten wie Casper Van Dien is: de lange sleur, zeer beperkte doelstellingen en missietypes en old-school schieten zouden ons er nooit van weerhouden om ons steentje bij te dragen, omdat samenwerken als een team om enorme golven van bugs tijdens het bouwen van een basis en deze vervolgens high-tailing naar veiligheid heeft een krachtige aantrekkingskracht. Maar voor degenen die dat niet doen, is er misschien nog niet veel reden om langs te komen.
Tientallen jaren na de gebeurtenissen in Paul Veerhovens cult-sci-fi-klassieker Starship Troopers doemt de spinachtige dreiging nog steeds op en bedreigt de veiligheid van de mensheid elke minuut van elke dag. Wil meer weten? Welnu, Extermination heeft niet veel meer te vertellen dan dat, maar het kan in ieder geval de vraag beantwoorden: “Hoe zou het zijn als jij en 15 van je collega’s direct in de chaos zouden vallen?” Hoewel het antwoord op zijn best niet doorslaggevend is, voegen de mechanica van het bouwen van de basis wel een interessante hoek in torenverdedigingsstijl toe aan het leuke maar verder ongecompliceerde rennen en schieten.
Ik denk dat misschien wel de grootste afknapper uit de poort voor uitroeiing is dat, hoewel het erg lijkt op de film uit 1997, het de satirische inhoud mist. Er zijn tal van verwijzingen naar de film, van de tenues van de soldaten tot de nieuwsbulletins die voor elke nieuwe ronde schallen tot de soundtrack, maar alle gelijkenissen zijn meestal oppervlakkig. Je zou kunnen stellen dat het old-school shooter-gevoel (het mist de automatische regeneratie van de gezondheid en de snelle, gelukkige beweging van moderne shooters) en het verplichte eigen vuur kunnen worden gezien als een poging tot satire, maar dat lijkt een stuk.
Zonder enig verhaal om letterlijk over te spreken, kom je gewoon opdagen om keer op keer bugs te schieten, zonder te proberen de “head lege” sleur die inherent is aan dit soort teamshooters te ondermijnen zoals de film deed voor oorlogsfilms. Dit is waarschijnlijk prima voor superfans van de Starship Trooper-serie, maar voor een merk dat zo geassocieerd wordt met het vasthouden van genre-clichés als een spiegel voor kritiek, voelt het als een flagrante gemiste kans.
“
Er zijn twee soorten missies beschikbaar bij de lancering met vroege toegang. De eerste is Attack and Secure (AAS), waarmee je squadron een snellere, mobielere reeks doelen krijgt waarbij je verschillende punten op verschillende delen van de map moet innemen en vasthouden. Ik vond dit lichtere, snellere gevechten, maar ook vatbaar voor bizarre bugs (afgezien van het soort dat je probeert te vermoorden). Een gemeenschappelijk doel is bijvoorbeeld het activeren en bewaken van ertsraffinaderijen die een tank produceren die je vervolgens elke 30 seconden naar de basis moet begeleiden. Elke processor kan dit een paar keer doen voordat hij een paar minuten moet afkoelen. Dat is geen probleem als je meerdere processors tegelijk actief hebt, maar vaak zag ik dat het hele team rond een raffinaderij stond te duimen omdat het de enige was die voortkwam. Het gezegde is “wil je live voor altijd?” niet “wil je wachten voor altijd?”
Het tweede missietype, ARC, houdt het primaire doel op één plek terwijl je middelen van over de hele kaart verfijnt om het krachtig te houden. Het vereist veel meer coördinatie en je bent veel vaker bezig met zowel de gevechts- als de bouwmechanica. Dat gezegd hebbende, het zit vast achter een accountniveau dat me ongeveer anderhalf uur speeltijd kostte om te grinden om te ontgrendelen, wat veel te veel lijkt voor wat neerkomt op de helft van de beschikbare inhoud.
Beide beschikbare missietypes eindigen met het feit dat je team een asset beschermt tegen extreem saaie golven van bug-indringers door er een basis omheen te bouwen. Er zijn tot nu toe vijf soorten bugs, maar drie daarvan zijn in feite hetzelfde type melee-krijger, voor zover je ermee omgaat. De schutter en grenadier zijn relatief ongebruikelijk en schudden de formule een beetje op, aangezien hun langeafstandsbedreigingen altijd prioriteiten zijn op het veld.
Naast hetzelfde menu met bugs, delen beide missietypes ook de meeste van hetzelfde beperkte aantal subdoelen, wat betekent dat je in beide modi grotendeels dezelfde dingen zult doen. Ik gaf grotendeels de voorkeur aan de AAS-modus – elk toegevoegd tactisch element dat de ARC-modus met zich meebrengt, dient alleen om te laten zien hoe oppervlakkig de lijst met dingen die op een bepaald moment in Extinction moeten worden gedaan, is.
“
De basisbouwsystemen zijn heel eenvoudig en het bouwen van dingen zoals muren, bunkers en geschutskoepels is net zo eenvoudig als het laten vallen van een sjabloon en het fabriceren van het stuk met je reparatiegereedschap. Die intuïtiviteit is goed, want wanneer bugs door je verdediging beginnen te scheuren, is er heel weinig ruimte om rond te rommelen terwijl je ze repareert of opnieuw opbouwt. Je zult echter met je team moeten overleggen hoe je je basis moet inrichten, want alles wat je plaatst kan door iemand anders worden gewijzigd of vernietigd.
Zodra de ARC klaar is met zijn werk (of wordt vernietigd voordat het kan), is er een hectische sprint naar een extractiepunt, waarin zelfrespawning wordt uitgeschakeld en de bugs zich in grotere aantallen beginnen te vermenigvuldigen. Deze ontsnappingsstrepen voelden altijd passend wanhopig en gevaarlijk aan, en de spanning is elke keer hoog, zelfs als de beloning voor succesvolle extractie gewoon meer meta-voortgangspunten is dan wanneer je tijdens de actie zou worden gedood.
Sterven terwijl je het goede gevecht voert, is ongelooflijk eenvoudig om te doen in Extermination. Je wapens zijn voldoende om insecten te doden, maar zelfs teams van 16 spelers kunnen overweldigd raken door de enorme omvang van de insectendreiging. Dit maakt de Operator-klasse de meest waardevolle van de drie die beschikbaar zijn in Early Access, aangezien genezing een hoge prijs heeft en het proberen om gevallen soldaten weer op de been te krijgen nadat ze zijn gevallen zonder hun drone voor heropleving van de koppeling, is een risico dat vaak niet de moeite waard is.
De andere twee klassen, Hunter en Bulwark, hebben respectievelijk unieke kenmerken in hun jetpack en inzetbare mobiele fortificaties, maar ze hebben niet dezelfde voor de hand liggende waarde als de genezer. Bovendien onderscheiden hun offensieve capaciteiten zich niet van elkaar totdat je een eindje in hun technische bomen bent, die hun unieke wapens en passieve voordelen achter XP-poorten opsluit. Na ongeveer 15 uur speeltijd zit ik rond niveau 6 voor de Hunter- en Operator-klassen, wat betekent dat ik nog een primaire en secundaire wapenoptie heb, een extraatje om uit te rusten en extra uitrusting zoals thermische mijnen bovenop je standaardgranaten. Mijn Bulwark is tier 11 en begint tot zijn recht te komen als de klasse die zichzelf kan onderhouden door poorten neer te zetten die vijanden verdoven, of een uniek grote klap uitdelen met hun Nuclear Det Pack. Klassen komen maximaal uit op niveau 20, dus je hebt wat werk voor je als je alles wilt ontgrendelen.
Met zoveel bugs en spelers tegelijk op het scherm over de gigantische kaart, draait Extermination met opmerkelijke stabiliteit. Het is niet storingsvrij – ik zat vast op mijn deel van het terrein – maar de enige grote bugs die ik regelmatig tegenkwam, waren van de gigantische, explosieve variëteit. De menu’s in de lobby zijn echter wat frustrerender: je uitrustingen en gameplay-instellingen worden elke keer dat je afsluit en herstart gereset, dus je moet je wapens en extra’s opnieuw uitrusten en je muisgevoeligheid en geluidsopties opnieuw aanpassen aan het begin van elke sessie . Dit is erg vervelend.
Ontkenning van verantwoordelijkheid! Palaunow is een automatische aggregator rond de wereldwijde media. Alle inhoud is gratis beschikbaar op internet. We hebben het zojuist op één platform ondergebracht, alleen voor educatieve doeleinden. In elke inhoud wordt de hyperlink naar de primaire bron gespecificeerd. Alle handelsmerken behoren toe aan hun rechtmatige eigenaars, al het materiaal aan hun auteurs. Als u de eigenaar van de inhoud bent en niet wilt dat wij uw materiaal op onze website publiceren, neem dan contact met ons op via e-mail – [email protected]. De inhoud wordt binnen 24 uur verwijderd.
